به گزارش سرویس علمی مهرنما به نقل از تي ان، گرچه رژيمهاي غذايي سرشار از نمک عمدتا پيامدهاي منفي بر روي سلامتي افراد دارند و موجب افزايش فشار خون شده و بر سيستم قلبي عروقي تاثير ميگذارند، اما تحقيقات جديدي که در مجله” Science Advances” منتشر شده نشان ميدهد مصرف زياد نمک ممکن است تاثير مثبت غير منتظرهاي نيز داشته باشد.
اين مطالعه توسط گروهي از محققان موسسه “NCR-Biotech Science Cluster”واقع در ايالت هاريانا در شمال هند انجام شد. مصرف زياد نمک پيشتر با تشديد التهاب مرتبط شناخته شده بود و مطالعهاي که محققان در سال ۲۰۱۳ بر روي موشها انجام داده بودند نشان داد که مقادير زياد نمک در موشها ميتواند علائم انسفالوميليت آزمايشي خود ايمني (EAE) را برانگيزد.
اما التهاب يک پاسخ محافظتي توسط بدن است و محققان اين مطالعه به رهبري پروفسور “آميت آواتسي” (Amit Awasthi) قصد داشتند دريابند آيا رژيم غذايي داراي نمک ميتواند التهاب را در برابر پاسخ ضد سرطاني بدن نيز تحريک کند يا خير.
محققان در اين مطالعه موشهاي داراي تومور را با رژيم غذايي داراي نمک کم ، متوسط و زياد تغذيه کردند. سپس اندازه تومور و ترکيب سلولي و متابوليک با دقت کنترل شد. رژيم غذايي با نمک بالا رشد تومورهاي موشها را به ميزان قابل توجهي محدود کرد. محققان شاهد افزايش بقا و کاهش رشد تومور در موشهاي مبتلا به ملانوما، کارسينوما و حتي سرطان متاستاتيک بودند.
آواستي گفت: تجزيه و تحليل ما نشان داد که تعداد سلولهاي ايمني موسوم به سلولهاي کشنده طبيعي (Natural killer cell) در موشهايي که رژيم غذايي پر نمک داشتند، ۵۰ درصد افزايش يافته است. اين سلولها به عنوان نوعي ابزار داخلي سيستم ايمني عمل ميکنند و سلولهاي بدن را که ويروسي يا سرطاني شدهاند شناسايي کرده و آنها را از بين ميبرند. ريزمحيط تومور سرکوب کننده قوي سيستم ايمني است. ريزمحيط تومور محيط اطراف تومور ميباشد که شامل رگهاي خوني اطراف آن، سلولهاي ايمني، فيبروبلاستها، مولکولهاي سيگنالينگ و ماتريکس خارج سلول (ECM) است.
تومورها داراي ديوارهاي دفاعي بيوشيميايي مختلفي هستند که اين موضوع به آنها اجازه ميدهد در برابر حمله سلولهاي کشنده طبيعي و ساير فرآيندهاي التهابي مقاومت کنند. درمانهايي مانند مهارکننده وارسي ايمني که اين ديوارهاي دفاعي را ناديده ميگيرند در زمينه تحقيقات سرطان، درماني بسيار انقلابي بوده است.
مهارکننده وارسي ايمني (Checkpoint inhibitor) نوعي از ايمنيدرماني سرطان است که وارسي ايمني را هدف قرار ميدهد که کارش تنظيم و کنترل دستگاه ايمني است. برخي سلولهاي سرطاني ميتوانند با تحريک اين فرايند، خود را از حملهٔ دستگاه ايمني مصون کنند. درمانهاي معطوف به وارسي ايمني، قادرند با مسدودکردن وارسي ايمني مهاري، عملکرد دستگاه ايمني را به حالت عادي درآورند.
آواستي در ادامه افزود: اينروزها همه در مورد ايمونوتراپي سرطان صحبت ميکنند. داروهاي مورد استفاده در اين موارد مورد تاييد سازمان غذا و دارو آمريکا بوده و بسيار موثر هستند اما کسي نميداند چرا اين درمانها فقط بر روي برخي بيماران جواب ميدهند براي مثال اين داروها فقط در ۳۰ تا ۴۰ درصد بيماران جواب ميدهند و براي باقي بيماران اينگونه نيست.
تفاوت در پاسخ بدن به داروها موضوع ديگري بود که محققان به بررسي آن پرداختند و دريافتند ميکروبيوم يکي از موارد اثربخشي درمان است. ميکروبيوم مجموعهاي از ميکروبها هستند که در بدن ما زندگي ميکنند و متابوليسم داروها توسط اين باکتريها (که در افراد مختلف متفاوت است) ميتواند تأثيرات زيادي بر کارايي آنها داشته باشد.
براي بررسي ميکروبيوم موشهاي مبتلا به سرطان، محققان به تجزيه و تحليل دقيق متابولوميک و RNA نمونه خون و مدفوع گرفته شده از موشها پرداختند. محققان دريافتند يکي از گونههاي باکتري روده به نام “بيفيدوباکتر”در موشهايي که از رژيم غذايي حاوي نمک زياد پيروي ميکردند، بسيار بالا بود. آنها دريافتند مصرف نمک زياد به طور قابل توجهي نفوذپذيري روده موش را افزايش ميدهد و اين به آن معناست که بيفيدوباکتر غني شده ميتواند از روده به مناطق ديگر بدن از جمله نواحي که تومورها قرار دارند، مهاجرت کند.
محققان مشاهده کردند هنگامي که اين باکتريها در ريزمحيط توموري قرار گرفتند، سلولهاي سرکوب شده ياخته کشنده طبيعي را فعال کرده و به آنها امکان ميدهند حمله ضد توموري خود را بهبود بخشند.
/ انتهای پیام
به کانال تلگرامی مهرنما بپیوندید
- منبع خبر : ایسنا