زبان های ترکی، ژاپنی و کره ای ریشه مشترک دارند
زبان های ترکی، ژاپنی و کره ای ریشه مشترک دارند
بر اساس نتایج یک مطالعه جدید مشخص شد زبان های امروزی ژاپنی ، کره ای ، ترکی و مغولی ریشه مشترکی داشته و شاخه اصلی آن ها مربوط به چین باستان در حدود ۹ هزار سال پیش است.

به گزارش مهرنما فارس نتایج مطالعات یک تیم بین‌المللی از محققان نشان می دهد که زبان‌های خانواده ماوراء اوراسیا، که به نام آلتایک نیز شناخته می‌شوند، به کشاورزان اولیه در دره لیائو در شمال شرقی چین کنونی بازمی‌گردد.

گفتنی است منشاء و درجه ارتباط زبانی پنج گروهی که خانواده زبان های ماوراءآسیا را تشکیل می ‌دهند، مدت‌ ها محل بحث بوده است اما نتایج این مطالعه جدید نشان می دهد که هسته‌ای از شواهد قابل اعتماد جهت اثبات وجود ریشه مشترک بین این زبان ها وجود دارد.

بر اساس شواهد ژنتیکی و باستان ‌شناسی و همچنین تجزیه و تحلیل های زبان ‌شناختی مشخص شد که ریشه این زبان ها در شمال و غرب به سیبری و استپ‌ های روسیه و از شرق به کره و ژاپن گسترش یافته زیرا کشاورزان چینی در شمال شرق مهاجرت کرده و این زبان را با خود به مغولستان ، کره و ژاپن برده و سپس در جریان فتوحات نظامی قرون اولیه اسلامی و در نهایت طی فتوحات امپراتوری مغول به غرب آسیا وارد می شود.
گفتنی است بر اساس این مطالعات مشخص شد زبان های سینیتی  که شامل اشکال مدرن چینی مانند ماندارین و کانتونی است، منشأ متفاوتی دارند.
مارتین رابیتس (Martine Robbeets)، سرپرست این تیم تحقیقاتی و پژوهشگر زبان شناسی تطبیقی در موسسه ماکس پلانک آلمان در این رابطه گفت: پذیرفتن این موضوع که ریشه های زبان و تا حدی فرهنگ یک فرد،  فراتر از مرزهای ملی کنونی وی است، می تواند به نوعی تغییر جهت در هویت نیاز داشته باشد و مردم این موارد را به سادگی نمی پذیرند. تاریخ به ما نشان می ‌دهد که همه زبان ‌ها، فرهنگ ‌ها و انسان های زمین سرشار از  تعامل و آمیختگی گسترده هستند.

این مطالعات با حضور پژوهشگرانی از بریتانیا، چین، جمهوری چک، فرانسه، آلمان، ژاپن، نیوزلند، کره جنوبی، روسیه، هلند و ایالات متحده انجام شد.

این تیم با اشاره به خانواده زبانی که در سراسر اوراسیا، ژاپن، کره، سیبری و مناطق غرب آسیا و ترکیه پراکنده شده است، گفت: ارتباط زبان‌های ماوراء‌ اوراسیا که به عنوان «آلتایی» نیز شناخته می‌ شود، یکی از موضوعات مورد مناقشه در تاریخ زبان شناسی است.

این پرسش که آیا پنج گروه زبان های ژاپنی، کره ای، تونگوسی، مغولی و ترکی از یک نیای مشترک منشا می گیرند یا خیر، موضوع بحث طولانی مدت بین پژوهشگران بوده است. در این میان یک مشکل کلیدی رابطه بین پراکندگی زبانی، گسترش کشاورزی و جا به جایی جمعیت است.

طی این مطالعه، پژوهشگران با انجام تحقیقاتی گسترده و علمی به این نتیجه رسیدند که زبان‌ های ماوراء ‌اوراسیا یک اصل و نسب مشترک دارند که از عصر برنز توسط تعامل فرهنگی گسترده ای پوشانده شده است.

بر این اساس مجموعه داده‌ هایی که بیش از ۲۵۰ مفهوم واژگانی را در این زبان ها هدف قرار می دهد، نشان داد که ریشه‌ های تمامی این زبان ها به ۹ هزار و ۱۸۱ سال قبل و به کشاورزان ساکن در منطقه رودخانه لیائو غربی می ‌رسد.

گفتنی است تجزیه و تحلیل های باستان شناسی و آنالیز نمونه های به دست آمده از سوی باستان شناسان نیز این موضوع را تائید کرده و مشخص می شود این کشاورزان چینی که ارزن را به عنوان ماده ای اصلی کشت می کردند در دوره نوسنگی به سایر مناطق مهاجرت کرده و شاخه چولمان کره ‌ای و شاخه‌ ای از فرهنگ‌ مناطق آمور، پریموریه و لیادونگ را پوشش می دهند.

علاوه بر این ریشه یابی زبان های فوق نشان می دهد واژگانی مانند کشت زمین، مزرعه، بذر، گیاه و رشد، و همچنین ارزن در این زبان ها مشابهت دارد.

در همین حال، تجزیه و تحلیل ژنتیکی انجام شده نیز یک مؤلفه ژنتیکی مشترک به نام «نسب آمور مانند» را در بین تمام گویشوران زبان‌های ماوراء‌آسیایی شناسایی کرده و مجموعه ‌ای از ژنوم‌ های باستانی را از کره، جزایر ریوکیو و کشاورزان اولیه غلات در ژاپن گزارش داد.

به گزارش سیناپرس، شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی نیچر (journal Nature) منتشر شده است.

مترجم: دکتر احسان محمدحسینی – باستان شناس

  • منبع خبر : سیناپرس